Türkiye, sahip olduğu nüfus, potansiyel, stratejik konum, insanlarının çaba ve istekleri ve beşeri sermayesi sayesinde; yaklaşık 40 yıldır dünyanın en büyük 20 ekonomisi içerisinde bulunuyor.
17. sıraya kadar yükseldiği de olmuştu ama şimdi farklı hesaplara göre 19 veya 20. sıradadır.
Cumhurbaşkanı ısrarla ilk 10 ekonomi hedefini dile getiriyor. Ülkeler için ileri hedefler mutlaka olmalıdır. Hedefsizlik siyasi felakettir.
Ne var ki, 2023 için yıllardır vaat edilen milli gelir, kişi başı gelir, ihracat, istihdam, enflasyon gibi makro hedefler son yedi yıldan bu yana epeyce aşağı inmiş durumdadır.
2011 yılına kadar fert başına gelir 12.000 doların üzerine çıkmışken, şimdilerde bu rakam 8.000 doların altında diyor devletin resmi kayıtları.
Türkiye 2003-2010 döneminde kişi başına düşen gelirde başarı tablosunu 12.500 dolara çıkarmıştı. Şimdi bu rakam 8.000 dolar seviyesinin altına geldi.
Kişi başı geliriniz 10-12 bin dolar civarındaysa, orta gelirdesiniz. Türkiye tam orada ve on yıllardır o civarda duruyor.
Ülke kalkınınca dış politikada sözü dinlenir ülke haline gelmiş, komşularımızla, bölgemizle, Doğu ve Batı’yla dengeli ve işbirliğine dayalı ilişkiler geliştirilmiştir. Ukrayna'dan buğday dağıtımında Türkiye önemli bir fonksiyon gösterdi.
Fakir insanlar demek fakir ülke demektir. Onun için yalnız milli geliri artırmakla yetinmeyip, gelirin adil dağılımını da sağlamalıyız.
Ancak zaman ülke insanlarının çoğunluğunun mutluluğu artar.
Türkiye, ilk 20’deki ülkelerin hızla büyüdüğü, geliştiği yarışta aşağıdan gelip yarısını geçerek ilk 10’a girebilir mi?
Aşağılardan yukarı doğru çıktıkça, yükselmenin sıkıntılı olduğu unutulmamalıdır.
Türkiye'nin potansiyeli yüksek, dinamik ve istekli bir ülke olduğuna ve 2010’larda ulaştığı seviyeyle başarının lezzetini tattığına şüphe yoktur. Çünkü bu durumu ülke insanı bizzat gördü. Yeni otomobil (TOGG)imalatından sonra fert başına gelirin 20.000 doların üstüne çıkmasının önünde engel kalmaz.
Gerçi gelirin adil dağılımı hiç gerçekleşmedi ama ülke olarak kalkınmayı yaşadı.
Dünyayla rekabet zannettiğimizden çok daha zordur.
Türkiye, son yıllarda milli gelir (GSMH) miktarında biraz geri gitti. Ancak toparlanmak için önemli kararlar alıyor.
Güven bunalımı olunca küresel sermayeyi kaçırdık.
Ülke olarak potansiyelimiz var ve bu potansiyelimiz oldukça değerlidir.
Nitekim olumsuzlukların yaşandığı dönemde bile ilk 20 ekonomide kalabilmiş bir devletten söz ediyoruz.
Ülke gerçekçi, planlı ve şeffaf idare edildiği şartlarda, doğal olarak yukarılara doğru tırmanacağı doğrudur.
Hukuk ortamı güvenilir olmalıdır. Yani, dünya hukukun üstünlüğü endeksinde ortalamanın üzerinde olmak lazımdır.
Basın özgürlüğü rahat çalışmalıdır.
Yolsuzlukla mücadele edilmeli, şeffaflık olmalı ve kayıt dışı ekonomiye izin verilmemelidir.
Yaptığı kirli işleri, vatan-millet-sakarya nutuklarıyla örtmeye çalışanlara fırsat verilmemelidir.
Üniversitelerimiz dünya sıralamasında ilk 500’de olmalı ve Fuat Sezgin’lerin, Halil İnalcık’ların sayısı artmalıdır.
Üniversiteler yalnız taşıyıcı olmamalı, aynı zamanda topluma yeni pencereler açmalıdır.
İtirazı ve itirafı olan insanlarıyla, gerçeklerle yüzleşebilen Türkiye hedeflenmelidir.
Kendi toplumsal sorunlarımızı konuşup tartışmak ne kadar doğru ise onları kendi ana değerlerimizi zedelemeden ve aşağılamadan ifade etmek ve bu değerlere düşman olanların değirmenine su taşımayacak bir tarzda gündeme getirmek de o kadar doğrudur.