Demokrasi ile yönetilen ülkelerde muhtar seçimi de yapılır sendika seçimi de.
Dernek seçimi de yapılır sınıf başkanı seçimi de.
Milletvekili seçimi de yapılır, cumhurbaşkanlığı seçimi de…
Çünkü seçimlerde seçtiklerimiz bizlerden aldığı vekâletname ile bizi, sizi, hepimizi temsil eder.
Ülkesinin ve milletinin yararına olan her şeyi bulur ve bulduğunu da yüce meclise taşıyarak ülkesinin ve milletinin hak ve hukukunu korumuş olurlar.
Ne yazık ki ben bu seçimde böyle bir duyguyu yaşamadım.
Öylelerini seçip de meclise gönderdik ki vallahi ben bu kişileri sınıf başkanlığına bile layık görmem.
Çünkü yarının geleceği olan yavrularımızın beynini yıkarlar. Onları Atatürk’e ve cumhuriyete, vatana ve bayrağa karşıt olarak yetiştirmeye çalışırlar.
Anayasanın değiştirilemez denilen ilk dört maddesini değiştirmeye çalışırlar.
Yazacak çok şey var ama yazmaya yürek istiyor.
Bizlerde de bu yürek olmadığı için “Gelene ağam, gidene paşam” demek zorunda kalıyoruz.
Ne kazanacağız ne kaybedeceğiz bunu zaman gösterecek.
Bu seçimlerin milletime, devletime hayırlara vesile olması temennisiyle biz mesellere sığınalım. Alabilirsek o mesellerden ibret alalım.
YAVUZ SULTAN SELİM
Cennetmekân Yavuz Sultan Selim tebdili kıyafetle pazarı dolaşıyormuş. Bir tezgâhta üç kafes içerisinde üç keklik görüp sahibine bunların özelliğini ve fiyatını sorar.
Bir kafesin içindeki bir altın, kafesin içindeki iki altın, kafesin içindeki de beş altın” olduğunu söyler.
Bunun üzerine Yavuz Sultan Selim:
“Nasıl olur bir altınlık keklik daha semiz,
İkinci kafesteki keklik şöyle böyle,
Ama beş altınlık keklik cılız bir şey” deyince;
Kekliğin sahibi:
Beş altına dediğimiz keklik metriste öterek hemcinslerini tuzağa düşürmekte mahirdir. Diğerlerinde öyle bir vasıf yok” deyince;
Yavuz Sultan Selim:
“Peki, alıyorum” diyerek beş altını verip kafesi alır. Akabinde kafesi açtığı gibi kekliğin boynundan çekip koparır.
Satıcı:
“Ne yaptın kardeşim?” demesine fırsat vermeden Yavuz Sultan Selim yaptığı işi açıklar.
“Bak satıcı” der.
“İnsan olsun, hayvan olsun, kedi-köpek olsun, keklik olsun ırkına ihanet eden bir yaratıktan kimselere fayda gelmez” diyerek yoluna devam edip gider.
İşte beş altınlık o cılız yaratık bu gün bize dost görünen başta Filistin olmak üzere din kardeşleri dediğimiz Arap ülkelerdir.
Yüce peygamberimiz durduk yere “Ben Arap’ım ama Arap benden değildir” diye buyurmamıştır.
Bu sözün hikmetini Orta Doğu coğrafyasına iyice baktığımız zaman anlayabiliyoruz.
Gerçi o beş altın değerindeki kekliklerden içimizde çok var ama…
ATEŞ – SU VE AHLAK
Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde Tarzani tellal iken, Şirvani berber iken, devlet erkânı önünde "Meğri. meğri" nidaları yükselir iken …
ATEŞ, SU ve AHLAK dost denecek kadar candan arkadaş olmuşlar.
Yedikleri bir, içtikleri bir, ikballeri birmiş,
Günün birinde canciğer bu üç arkadaşlar üçe ayrılan bir yol ayırımına gelirler böyle bir durumda bunlarında üçe ayrılmaları gerekiyormuş
Ama hangisi hangi yöne gidecek bir türlü karar veremiyorlar. Başı belli olsa da sonu belli olmayan bir yoldur önlerindeki yol.
ATEŞ (Suyla ahlaka) “Ben kaybolursam nerede bir duman görürseniz beni orada arayabilirsiniz” der.
SUDA (Ateşle ahlaka) “Bende kaybolursam nerede bir yeşillik, nerede bir ormanlık görürseniz beni oralarda bulabilirsiniz” der.
Sıra gelmiş ahlak’a,
AHLAKTA (suyla, ateşe)
“Ben kaybolursam beni hiçbir yerde aramayınız. Çünkü bulamazsınız. Ben bir kere kayboldum mu bir daha da bulunmam” demiş…
İşte ahlakın kaybolduğu zaman bu zamandır.
Arasanız da bulamazsınız.
AYYAŞ HAMDİ
Ayyaş Hamdi meyhanelerden çıkmazdı.
İçkisini içer, geç vakitte naralar atarak evinin yolunu tutardı.
Ne çocuğuna, ne eşine, ne anasına, babasına ve ne de çevresine hiçbir hayrı dokunmamıştı.
Hamdi böyle bir yaşamın sonunda rahmetli oldu. Cenaze namazı kılındıktan sonra imam sordu:
“Merhumu nasıl bilirsiniz?”
Cemaat hep ağızdan;
“İyi insandı... Kimseye kötülüğü olmazdı... Toprağı bol olsun...” dediler.
Bu sözleri duyan Bektaşi sabredemedi ve yanındakinin kulağına fısıldadı:
“Bizi neyse de, haşa Allah’ı aldatmaya kalkıyorlar.” Dedi.
Mesel dediğimiz bu gibi kıssalardan acaba payımıza düşeni alabiliyor muyuz?
İşte asıl soru bu…
Kalın sağlıcakla…
*///*