Bugün 22 Aralık 2022…
Kış ayının soğuk günlerinden biri…
Havalar yağmurlu, karlı olsa da dışarıda termometreler sıfırın altında seyretse de bu cennet vatanı kanlarıyla canlarıyla bizlere emanet eden o mübarek şehitlerimizin ve kahraman gazilerimizin sayesinde sıcacık odamızda çaylarımızı yudumluyoruz.
Peki, bu ülke bu günlere nasıl geldi? Yüce milletimiz o gün Sarıkamış’ta tarihin, kaderin ve talihin en uzun gecesini yaşıyordu.
108 sene önce 22 Aralık 2014 gecesinde Sarıkamış’ta neler oldu?
***
Tarih 22 Aralık 1914.
Sarıkamış ovasında 120 bin Türk askeri üzerlerindeki yazlık elbiselerle ellerindeki çakaralmaz tüfeklerle bu ovada savaşa hazırlık yapıyorlar.
Karşılarında Ruslar, arkalarında Ermeniler.
Hava sıcaklığı eksi otuzların üzerinde. Dünya dondu donacak.
Askerlerimizin ellerinde yiyecekleri, sırtında giyecekleri yok.
Bir tarafta Ruslarla, bir tarafta yoklukla ve önemlisi de dondurucu bir soğukla karşı karşıyalar.
Ve o gece Sarıkamış ovasında 90 bin canımız düşmana hiç tetik çekemeden donarak şehit olmuşlardı.
Türk’ün tarihinde destanlaşan, romanlaşan pek çok hadiseler vardır. Bu hadiseyi bizlere tarihçilerimiz anlata dursun bendeniz bu hadiseyi sizlere üzerinde en az birkaç ay çalıştığım bir şiirimle anlatmaya çalışacağım.
***
Lapa lapa kar yağdığı bir gece yarısı torunum Metehan odamı giriyor “Dede dışarıya bakar mısın?” Diye bir soru soruyor.
Dışarıya bakıyorum Aman Allah’ım müthiş bir kar yağıyor.
Torunum bana “Dede dışarıda olsan donar mıyız?” sorusunu soruyor.
O an dokuz yıl askerlik yapan ve sapa sağlam gittiği askerlik ocağından bir ayağını kaybeden cennetmekân topal dedem Lotoğlu Yakup Ağa’dan sıkça dinlediğim Sarıkamış faciası aklıma geliyor o gece sabaha kadar bu şiir üzerinde çalışıyorum.
Yetmiyor bu şiir birkaç ayda ancak vücut buluyor.
“Sarıkamış’ta O Gece” Başlığını taşıyan bu şiirim “Bizim Ece” Dergisinde yayınlandı.
Bu şiiri İstanbul Üniversitesinden Doç. Dr. Burhan Tarlabaşı adı geçen dergiden okuyunca dergiden aldığı telefonumla beni arayıp bu şiiri bestelemesi için izin istiyor.
“Buyrun besteleyin” diyorum.
Ve bu şiirimi besteliyor.
Akabinde Sarıkamış Şehitleri Gönüllüleri Derneği Başkan ünlü kalp cerrahımız Sn. Birgür Sönmez beni arıyor ve bu şiirin klipini çekmek için izin istiyor.
Aynı şekilde ona da söz konusu izni veriyorum.
Şiir klipleştiriliyor.
Sn. Şebnem Kısaparmak’ta o billur sesiyle şiirimi seslendiriyor.
Ve CDsi çıkıyor.
Ve bu şiir onlarca dergi, gazete ve kitaplarda yayınlanıyor yerel ve ulusal televizyonlarda okunuyor, üzerinde yorumlar yapılıyor.
Genel Kurmay Başkanlığı ile Milli Eğitim Bakanlığının arşivlerinde yerini alıyor.
Bu oluşumlara imza atan herkesi yürekten kutluyor ve teşekkürleri sunuyorum.
Haydi, buyurun bu şiiri birlikte okuyalım.
SARIKAMIŞ’TA O GECE
***
Dedem anlatıyordu, ak saçlı gazi dedem,
Sarıkamış'ta gazi, Rusya'da esir dedem…
***
Derdi ‘‘Oğul, Sarıkamış neredir bilir misin?
Ölüm kalım savaşı nicedir, bilir misin?”
***
Yıl, bin dokuz yüz on dört, yirmi iki Aralık,
Sırtımızda bir yazlık, ayağımızda çarık…
***
Tahin yok… Taam yok… Ot bulsak ot yiyeceğiz.
Her dudakta bir tevhit… İnandık… Öleceğiz.
***
Yüz yirmi bin Mehmet, yüz yirmi bin çıplak nefer,
Karşıda Rus askeri, arkada Ermeniler…
***
Acımasız bir kış bu, dünya dondu donacak,
Ne bilsin Mehmet, bu yer ona mezar olacak.
***
Kelime-i Şahadet dudaklarda son hece…
Akıl dondu, fikir dondu, bu nasıl bir gece?
***
O gece sabaha kadar kar, yağdı da yağdı.
Yüz yirmi bin Mehmet'ten otuz bini ancak sağdı.
***
Sabah ezanını o gün bir Harputlu okudu,
Tabiat ilmik ilmik, kardan kefen dokudu.
***
Kalanlar hep bir ağızdan getirdiler tekbir,
Kar altında kaldı doksan bin kimsesiz kabir…
***
Bu namaz meleklerin kıldığı bir namazdı,
Şehitlik mertebesi, onlarda birer hazdı.
***
Kalanlar da sakattı, yarım adam oldular,
Onlar ki bölük bölük, Rus'a esir oldular.
***
Kangren olmuştu dizim, acımadan kestiler,
Götürdüler Rusya'ya, orda esir ettiler.
***
İşte o zaman dedim 'Keşke ben de ölseydim,
Bunca yıl esareti, yaşayıp görmeseydim.
***
Ne olurdu o gün Mustafa Kemal olaydı,
Umut olaydı orda güneş olup doğaydı.
***
Boş yere demediler oğul, ona Atatürk,
O büyük asker, o bir dahi, o en büyük Türk
***
İşte böyle sevgili okurlarım.
Bizler Çanakkale’de, Sakarya’da, Dumlupınar’da ve Sarıkamış’ta yaşanılanları bilmesek bu vatanın nasıl vatan olduğunu da bilemeyiz.
Başta Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve onun kahraman silah arkadaşlarını saygıyla, rahmetle, şükranla yâd etmesek bir tarafımız boşta kalır.
İnsanlığımız ve Türklüğümüz sorgulanır.
Rahmet olsun cümlesine.
Mekânları cennet ruhları şad olsun.
***
NOT: Bu yazıyı her sene 22 Aralık 1914 gecesi unutulmasın diye
köşemde yayınlarım.
Bu şiirin klibini izlemek isterseniz YouTube'da “Sarıkamışta O Gece” yazarak izleyebilirsiniz.
*///*