Köylü dayımızın eşeği oldukça yaşlanmış. Hem ihtiyarlık hem de paraya ihtiyacı olduğundan eşeğini satmaya karar vermiş. Kasaba da kurulan pazar yerinde müşteri beklemeye başlamış.
Bir genç delikanlı:
-Dayı eşeğini kaça satıyorsun? diye sormuş.
-Evlat ihtiyacım olduğundan dört yüz liraya satıyorum.
-Dayı eşeğini dört yüz liraya satın aldım.
-Evlat hayırlı olsun. Yalnız senden bir ricam var. Köye aldığım öteberiyi götüreceğim, onun için eşeği yarın sana teslim edebilir miyim?
-Tamam dayı yarın eşeği gelir teslim alırım. Paranı şimdi veriyorum güle güle kullan, hayrını gör.
Köylü aldığı para ile evin ihtiyaçlarını alıp köye gidiyor ve hanımına eşeği sattığını aldığı parayı da ev için harcadığını söylüyor. Ertesi gün delikanlı eşeği almaya geliyor. Köylü, dayıyı üzgün ve dalgın bir durumda görüyor.
-Evlat eşeği sana sattım ve parasını aldım. Bu sabah ahıra gittiğim dene göreyim eşek ölmüş.
-Geçmiş olsun dayı olur böyle şeyler. O zaman paramı geri ver.
-Evlat aldığım para ile evin tüm ihtiyaçlarını giderdim. Paranı iade edecek gücüm yok, onun için sıkıntıdayım.
-Dayı senin canın sağ olsun, hiç üzülme ben bu işi halledeceğim, ölmüş eşeği alıp gideceğim.
Delikanlı ölmüş eşeği alıp kasabaya gidiyor. Eline bir kâğıt kalem alıyor, İkramiye tertipliyor. Dört yüz lira verene kura numarası vererek on kişiyi çekilişe dahil ediyor.
Eşek için kura çekimini iştirak edenlerin huzurunda yapıyor, kazanan kimseyi belirliyor.
Bu delikanlıya arkadaşı “Kazanan ölmüş eşeği aldı mı?”
- Götürüp ölmüş eşeği gösterdim, yapacak bir şeyim olmadığını söyledim. İlk başlarda epeyi söylendi. Çekiliş için verdiği dört yüz lirayı geri verdim ve bu nedenle fazla sorun çıkarmadı. Dört yüz liraya aldığım eşeğin ölüsünden üç bin altı yüz lira para kazandım…
(Derler ki:İş bilenin, kılıç kuşananın)
EY HAYAT:
Seni insan gibi değil de imkân gibi görene sırtını dön,ancak o zaman görürsün gerçek yüzünü…