İki yüz elli bin şehit, verilmişti bu toprağa,
Çoluk çocuk erkek kadın, hep kalkmışlardı ayağa.
Görülmedi böyle kavga, yoktur bir eşi benzeri,
Orada da destan yazdı, bu toprağın Mehmet'leri.
Patlıyordu kor gülleler, yiğitlerin sinesinde,
Bu yaşama kararıydı, al bayrağın gölgesinde.
İşte bu al bayrak için, düşüverdiler toprağa,
O şehitler sayesinde, zeval gelmedi bayrağa.
Çanakkale geçilmezdi, geçemediler gittiler,
Aziz vatan toprağını, sürünerek terkettiler.
Sana dua göndersem de ihtiyacın yok duaya,
Zira şehit makamıyla ruhunuz çıktı semâya.